Blog Maureen: Toch maar wel….!!
Op het laatste moment besluit ik woensdag toch wel mee te lopen. Net als ik mij in hardlooptenue heb gehesen breekt de hemel open en komt de regen met bakken uit de lucht. Dit weerhoudt mij niet meer. Als ik eenmaal mijn schoenen aan heb, houdt niets mij meer tegen. Ik heb wel in ergere weeromstandigheden gelopen. Tot vijf voor zeven heb ik in dubio gezeten, zal ik wel zal ik niet. Heel herkenbaar, gebeurt mij wel vaker. Dan kan ik allerlei redenen bedenken waarom ik vind dat ik niet hoef te gaan. Maar in the end weet ik dat ik altijd beter wel kan gaan. Het gemak van niet gaan – en vervolgens de hele avond met het gevoel zitten: zal ik nog gaan, kan ik nog gaan – weegt namelijk niet op tegen het voldane gevoel achteraf als ik wel ben geweest.
Ben echt nog nooit terug gekomen van een rondje rennen met de gedachte zo dat was even zonde van mijn tijd.
Enfin, met nog meer regen dan vorige week op naar de Grote Waal. Verwachtingsloos deze keer. Het lange Hemelvaartsweekend bestond uit drank en slaap. Van het een veel te veel, van het ander veel te weinig. Een slechte basis in ieder geval voor een scherpe tijd. Maar ach, ik heb het grootste struikelblok al overwonnen: überhaupt gaan.
De opkomst valt mij, gezien het slechte weer, zeker niet tegen. Aan de start staan de lopers ongeduldig te wachten op het startschot. Zo lang mogelijk heeft iedereen gewacht om van schuilplek naar startvak te gaan. Even is het nog onduidelijk of we nog op de bus moeten wachten, maar dan kunnen we toch beginnen.
Tweede ronde: pff nog maar bij ronde twee, zal ik het hierbij laten? Zal ik er maar drie doen?
Het is toch ook wel een psychologisch dingetje die vier rondjes. Maar gaat altijd wel in een zelfde soort ritme. Eerste ronde: route verkennen. Tweede ronde: pff nog maar bij ronde twee, zal ik het hierbij laten? Zal ik er maar drie doen? Toch altijd gevaarlijk die mogelijkheid om eerder uit te stappen. Al weet ik ook dat ik dat nooit doe. Heb ik van te voren bepaald er vier te doen, dan doe ik er ook vier. Derde ronde: het inhalen gaat beginnen. En dan de vierde ronde: het einde is in zicht, proberen nog te versnellen.
En zo dus ook deze week. Op de route heb ik weinig aan te merken. De trap breekt me pas de laatste ronde echt op. Ondanks de regen ben ik wel dorstig, nadorst misschien? ;-). Ik finish in 52:15. Tijden boven de 50 minuten zijn tegenwoordig regel en geen uitzondering meer.
Hopelijk kan ik dat nog doorbreken deze editie van de wijkenlopen. Nog drie te gaan, dus alles is nog mogelijk :-).
Tot volgende week.
Maureen
