Blog Froukje: Rondje ‘binnenstad’
Het was woensdag bij de start van de derde wijkenlopen (de 200e in totaal geloof ik!) gelukkig een stuk minder warm dan de zondag ervoor, tijdens de loop in Hoorn. Nu was er sprake van bewolking en een lekker windje uit het oosten, waardoor het een stuk makkelijker zou moeten lopen. Ik had echter al de hele dag een zere keel en mijn benen voelden een beetje slapjes, dus ook deze 10 (of laten we eerlijk zijn, het was 9,6 volgens mijn horloge) ging redelijk moeizaam. Aan de andere kant heeft dit een voordeel: ik zit nu met koorts op de bank en kan mooi even deze blog typen.
Want al met al was het evengoed weer een gezellige avond en ging ik met een voldaan gevoel naar huis.
Het rondje in de binnenstad is altijd een leuke: lekker bochtig, een brede weg vanaf de start en een rustig stukje Hoorn langs het IJsselmeer. Ik vraag me echter wel al vier jaar af waarom ze dit rondje ‘binnenstad’ genoemd hebben, want alles wat je tegen komt onderweg, het lijkt niet echt op centrum Hoorn. Maar goed, je moet het een naam geven natuurlijk en het maakt het rondje er niet minder mooi om.
Zelf loop ik trouwens toch liever in de natuur, ik vind al die klinkers, stoepjes, bochtjes en stoplichten in de stad altijd maar lastig. Gelukkig woon ik zelf in Hoogkarspel, waar je al gauw het centrumpje uit bent en lekker in de ruimte loopt. Moet er niet aan denken om bijvoorbeeld in het centrum van Amsterdam mijn trainingsrondjes te moeten lopen.
Wat wel weer leuk is, en dat klinkt een beetje vreemd als je net zegt dat je niet zo van lopen in de stad houdt, is een nieuwe stad al hardlopend verkennen.
Zo was ik vorig jaar een keer in Brugge, en dan vind ik het echt leuk om zonder kaart het hotel uit te gaan met je hardloopschoentjes aan en een rondje te gaan hollen. Je leert een stad zo in 1x goed kennen en weet gelijk waar in de buurt van je hotel de leuke koffietentjes en restaurantjes zitten. En de musea en andere bezienswaardigheden natuurlijk.
Maar goed, weer terug naar Hoorn. Ik vond het dus zwaar, maar werd erg geholpen door de aanmoedigingen van het publiek (waaronder de trouwe toeschouwers annex fotografen die bestaan uit mijn vriend en mijn moeder) en het feit dat waar je ook liep, je altijd wel de vertrouwde stem van Bouke Pitstra ergens in de verte hoort. Dan weet je dat je weer in de buurt komt van het finish gebied en daar ook weer het enthousiaste publiek tegenkomt. En als je daar dan loopt denk je, ach we zijn nu toch bezig, laten we er nog maar een rondje aan vast plakken. Dat leverde gister een eindtijd op van 48 minuten en 53 seconden, een tijd die me normaal niet super veel energie kost, maar er nu voor zorgde dat ik stond te hijgen alsof ik 20km per uur had gelopen.
Nu weer even herstellen dus en van het weekend maar weer kijken welk rondje ik dan ga lopen!
Tot volgende week bij de Blauwe berg!
Froukje
